अमेरिकाबाट संचालित अनलाइन पत्रिका
काठमाडौं: १७:२९ | Colorodo: 05:44

मन्दिर, भेटी र इश्वरहरू

भैरवी भूगाेल २०७७ पुष ७ गते १०:२३ मा प्रकाशित

कमण्डलु बाेकेका डाँडापारिका घामहरू
चित्कारिरहेका असहायहरू
बिक्षिप्त हल्लिरहेका औंलाबिहिन हातहरू
तस्बिर झैँ बाेलिरहेका आकृति मात्रका गाेडाहरू
सबै सबैलाई बेवास्ता गर्दै

मान्छे
हतारिदै मन्दिरभित्र पुग्छ
निर्जिव मूर्तिमाथि
पैसा राखिदिन्छ ,भगवानकाे नाममा

भ्रमै भ्रमकाे आसमा
फर्कन्छ
संसार जित्ने अभिलाषा वाेकेर ।

आफ्नै सामु राेइरहेका
जिवित भाेकहरूका अगाडि
चुपचाप चुपचाप
माेटाे भेटि थापिरहेर
उनिहरूकै भगवान् पनि
युगाैदेखि
मजाक गरिरहेछ उनिहरूसँग ।

भाेक मन्दिरसँग थियाे कि
हात थापिरहेकाहरूसँग ?

भेटिकाे खाँचो निर्जिव मूर्तिलाई
कि
लाइनमा बसेका जिउदाँहरूलाई ?

मन भनिरहन्छ,
उनिहरूले भनेजस्तै
भगवान् हुन् भने,

सजिव भाेकहरूलाई तड्पाएर
निर्जीव अाकृतिमा भेटी चढाउनेलाई
उनिहरूकाे भगवान्
चाकडी मान्लान् कि भक्त ?

किन ?
दाता र भक्तहरूकाे मन
भुइमान्छेहरूकाे
पक्षमा फर्काउन सक्दैनन् उनी ।
अथवा
किन बिभेद गरे उनले
मान्छे र भुईमान्छे बनाएर ।।

खै किन हाे
म त यस्तो देख्छु
जाे युगाैदेखि चन्दन लगाइरह्याे
उ चन्दन घाेटेरै धानिरहेछ जिवन,

फूल चढाइरहनेहरूकाे जिवनमा
कहिल्यै फुलेन सुनाखरि,
जसले मन्दिरकै डवलिमा बितायाे
कैयौं बसन्तहरू
खै त अझैसम्म उनिहरूकाे बस्ने बास ??

त्यसाे त
पूजारिकाे जिवनमा
सधैं बसन्तकाे बहार आउनुपर्ने हाेईन र ?

रिसानी माफ् हाेस्
म त
पत्थर देख्छु तपाईंको भगवान्
पाेष्टर देख्छु , पम्प्लेट देख्छु
अभिनयका आकृति देख्छु
र देख्छु
मात्र कालिगडकाे कला ।

प्रतिक्रिया